معارف دین

پیوند: http://www.askdin.com/thread42839-2.html#post644284

سوال :
اگر خانمی برای مشاوره به آقایانی که بسیار در امر مشاوره توانا و متدین هستند اما نامحرمند مراجعه نماید، (با توجه به اینکه واقعا مشاوره این بزرگوارن راهگشا باشد) ، از نظر اخلاقی و تربیتی چگونه است؟ 
اگر خانمی به صورت حضوری به مشاوره مذهبی و نامحرم ،برای مشاوره مراجعه کند و از آنجایی که بعضا مشاوره ها ممکن است در چندین جلسه صورت بگیرد و مشاوره شونده مجبور است خیلی از مسائل خصوصی اش را بیان نماید (برای حل مشکل) آیا از نظر اخلاقی و تربیتی برای این خانم اشکالی ندارد؟
کلا در چه حیطه و تا چه حد یک خانم از نظر اخلاقی مجاز است از یک آقای متدین مذهبی و بزرگوار اما نامحرم مشاوره بگیرد و تا چه حد آن به تهذیب این خانم لطمه ای وارد نمیکند؟اگر مشاوره حضوری نباشد بلکه به صورت تلفنی باشد اما در جلسات متعدد باشد چطور؟اگر مشاوره کاملا غیر حضوری و از طریق ایمیل باشد و طرفین هم همدیگر را نشناسنداما مشاوره به دفعات زیاد باشد چگونه است ؟
اگر مشاور یک روحانی متدین،باتقوا و مطمئن و با علم اما نامحرم باشد آیا یک خانم میتواند او را به عنوان مشاور زندگی خود انتخاب کند و در موارد مختلفی که به مشکل برمیخورد به دفعات از این فرد بزرگوار به صورت کاملا غیر حضوری(ایمیل) مشورت بگیرد؟ 

پاسخ:
همانطور که مستحضر هستید در اسلام برای هر یک از اعمال و رفتارما ملاک ومعیارهای خاصی در نظر گرفته شده است وبر ما لازم است تمام اعمال و رفتار خود را متناسب با همان معیارها منطبق سازیم.
یکی از مهمترین امور در ارتباطات، بحث نیت عمل می باشدچرا که نیت انسان به عمل انسان هویت می دهد.بنابراین در ارتباط با نامحرم نیز باید نیت ارتباط ،نیت معقول و مشروعی باشد.بعضی مواقع افراد هدفشان فقط صحبت کردن و اصل ارتباط است و امور دیگر را بهانه ای برای رسیدن به این امر قرار می دهند که طبیعتا این امر مورد رضایت اسلام نیست.
اما در بعضی شرایط انسان ناچار به برقرای ارتباط با نامحرم می شود لازم است بدانیم که در آموزه های اسلام در رابطه با جزئی ترین نوع ارتباط هم دستور فقهی و اخلاقی وارد شده است تا انسان در برقراری ارتباطات لطمه نخورد.نگاه کردن، صحبت کردن، خنده ، ملاقات و خلوت کردن، هر کدام در اسلام حدودی دارد و مقرراتی که لازم است مورد توجه قرار گیرد. 
گاهی برای حل مشکلات و گرفتن مشاوره می توانیم از مشورت کسانی که همجنس هستند بهره ببریم خوب در مرحله ی اول از نظر اخلاقی توصیه می شود که مشورت با همجنس صورت گیرد اما چنانچه شرایط برای این امر فراهم نشود یا مشاور قابلی با این شرایط وجود نداشته باشد مراجعه به نامحرم برای مشورت اشکالی ندارد (توجه کنید که گاهی بحث فقهی است و گاهی بحث اخلاقی. در بحث فقهی بارعایت حکم، شما نمره قبولی را می گیرید اما رعایت نکات اخلاقی فقط دریافت نمره قبولی نیست بلکه(به میزان رعایت) کسب بالاترین نمرات است.)
در ارتباط با نامحرم برای مشاوره مثل هر ارتباط دیگری باید نگاه ها کنترل شود چنانچه این ارتباط باعث ایجاد نگاه حرام یا مقدمات آن شودباید ترک شود.
در گفتگوها نیز باید دقت لازم را بخرج داد گاهی ما می توانیم مسئله ای را با بکار بردن واژه های مأخوذ به حیا بیان کنیم یا مطلبی را غیر مستقیم به مخاطب نامحرم بفهمانیم لازم نیست به جهت مشاوره، صریح و بی پرده در مورد همه ی امور صحبت کرد.گاهی حتی بیان کردن بعضی جزئیات در مشاوره لازم نیست پس توجه کنید که هم به حد کفایت و ضرورت صحبت کنید و هم در بکار بردن لفظ و محتوا حیا را در نظر بگیرید.
شوخی کردن با نامحرم، حریم میان آنها را کم رنگ می کند و احتمال وقوع گناه را تقویت می نماید،بنابراین در مشاوره گرفتن به این امر نیز توجه ویژه داشته باشید. 
همچنین ضرورت دارد که لحن کلام خود را به گونه ای قرار دهید که از ایجاد هر گونه تحریک، تطمیع و وسوسه در مخاطب جلوگیری شود.
نحوه پوشش و آرایش در برابر جنس مخالف نیز عاملی مؤثر در کیفیت مطلوب یا نامطلوب رابطه محسوب می شود.
به طور کلی اسلام می گوید روابط زن و مرد در محدوده قانون و براساس ضرورت ، اشکال ندارد به شرطی که شخص بداند در اثر تداوم ارتباط به گناه نمی افتد. 
در رابطه با تذکرات اخلاقی فرقی بین مشاوره های تلفنی و اینترنتی ویا حضوری نیست و رفتار وگفتار ماخوذ به حیا و رعایت شرایط ارتباط لازم است مد نظر گرفته شود.

پیوند: http://www.askdin.com/thread46748.html#post638088

1. سوال : سلام
   
   23 سالمه مدرک کارشناسی دارم و کارمند نیز هستم ،
   اخیرا دو خواستگار (با فاصله) در سنین 25 تا 27 سال داشتند که از نظر ایمانی مورد تایید من بودند ،داشتم و از آنجائیکه با والدینم راجع به مهریه تناقض دارم ، با صحبت و نقل احادیث موفق شدم نظر والدینم را از تعداد 214 سکه به 114 سکه کاهش بدم،
   
   تقریبا همه جوانب یکدیگر را پسندیده بودیم ولی وقتی از 114 سکه گفتم خواستگارانم موافقت نکردند و از آنجائیکه از نقطه نظر پسران مذهبی در این زمینه آگاهی داشتم عندالاستطاعه گفتم و همچنین گفتم که بعد از عقد 100 تا را می بخشم ، یکی از این خواستگاران نه تنها این پیشنهاد را نپذیرفتند بلکه در هر صورت خرید چند کالای اساسی را نیز نمی پذیرفتند و همین قضیه موجب شد که والدینم در رد این خواستگار بیشتر پافشاری کنن .
   
   تعداد خارج از عرفی مطرح نشده است که آنها قبول نکردند!! و من قرار نیست بعد از عقد مطالبه ای داشته باشم!!
   
   خواستگار که از نظر ایمانی مورد تاییدم نبود نیز داشتم ولی نمیخواهم بعد از این اگر پسر مومنی به خواستگاری ام اومد این قضیه همه چیز رو خراب کنه .
   
   این مسائل از نظر روانی اذیتم میکنه ، گوشه گیر و عصبی شده ام…
   نمیدونم با موارد مشابه ای که ممکنه پیش بیاد چگونه برخورد کنم؟
   در مورد مهریه خانواده ام چگونه مطرح کنند ؟

   
   

   
   

   
   

   
   

   
   

   
   

   
   

پیوند: http://www.askdin.com/thread37694.html

سوال: سلام
من یک سال و نیم هست که ازدواج کردم و هنوز نامزد هستم. تو این مدت تنها خاطره ی من دعوا و قهر و دخالت های خانواده ی همسرم بوده.
تا جاییکه قصاص قبل از جنایت می کنن و مدام به همسرم تلقین میکنن که مثلا فردا منت وسایل هاشو میذاره یا میخواد با ما قطع رابطه بکنه… یا خانوادش دخالت میکنن..اما خدا شاهده که خانواده ی من تو هیچ یک از دعوا های ما دخالت نکردن و به روشون نیاوردن و همیشه با هر بهانه ای بهشون خدمت کردن یا مهمونی دادن اما اونا ازشون تو اتاق کوچیک خونه شون پذیرایی کردن…بماند.
هروقت من با همسرم یا تلفنی با مادرم حرف میزنم گوششونو تیز میکنن و گاها میپرن وسط حرفم که تو چرا این حرف و زدی؟!
پدر شوهرم یه مرد ساده و زود باوریه و کل اعضای خانوادش کلا اهل غیبت و پشت سر دیگران حرف زدن هستن و خودشونو علامه میدونن.
هر اتفاقی که بین من و همسرم می افته یا هر حرفی که خانوادم میزنن همسرم میره به خانوادش میگه و از من بد گویی میکنه. من یه خواهر شوهر هم دارم که هم سنمه و حسادت ها ی زیرکانشو دیدم و دلیل اصلی دخالت ها همونه و حسادت هاش.
هروقت با همسرم دعوام میشه فورا شوهرم قهر میکنه و فرداش پدرش به پدرم و خودم زنگ میزنه که چرا پسر منو اذیت میکنین و … و آخرشم خودشون معذرت خواهی میکنن. به همسرم میگن باهاش بساز.
با این حال من همیشه ببه اونا و فامیلشون احترام گذاشتم و رفتارای جدی و سردش همسرم با خوانوادمو تحمل کردم و هربار بهانه آوردم که خسته است . مثلا یه روز میگه که فلان کارو برات میکنم اما تا فردا میشه انکار و فحش که من چرا باید بکنم. وقتای خوشیشو با خونوادش میگذرونه و هرچی
با این حال روز اول عید یه اتفاق بد افتاد و من به خاطر رفتارای شوهرم و خانوادش که جواب سلاممو هم نمیدادن خودمو گرفته بودم همین که رفتم خونشون پدر شوهرم هرچی از دهنش در میومد گفت و شوهرم هم جلوم حرفا رو به نفع خودش عوض کرد و شروع کرد که با من اینجوری رفتار میکنه و بد من و گفت. تا اومدم دفاع کنم جلوی همشون دست روم بلند کرد و خواهر شوهرم همشوم هرچی میتونستن گفتن شوهرمم رفت یه گوشه ای توجه نکرد…چیکار کنم؟

پاسخ:بسمه تعالی
با تقدیم سلام و تحیت و نیز عرض خوش آمد محضر جنابعالی

بر مبنای توضیحات ارائه شده فوق و نیز پیام خصوصی جنابعالی، لطفا به نکات زیر توجه بفرمایید:

_ بخشی از اختلافات پیش آمده ناشی از طولانی شدن دوره عقد شماست چرا که طولانی شدن این دوره به سبب بروز تعارضهای متعدد، آسیب زا خواهد بود.

_ نزاع و دعوا میان شما و همسرتان، با این فرض که شما با ایشان و خانواده شان کنار می آیید در بسیاری از موارد قابل توجیه و جمع نیست. یعنی نمی توان پذیرفت که دعوای میان شما با کوتاه آمدن شما استمرار بیابد.

_ رفتارهای همسر شما بیانگر رشد نایافتگی و عدم استقلال ایشان است، برطرف شدن چنین خصوصیاتی مستلزم پدیرش و مراجعه به روانشناس است، در غیر اینصورت تداوم چنین وضعیتی دور از انتظار نیست، هرچند که تغییر رفتار ایشان بر اثر تجربه و مهارت آموزی نیز ممکن است.

_ برخورد قهری ایشان و خانواده شان علاوه بر اینکه متاثر از وضعیت فرهنگی و شخصیتی آنهاست، با منفعلانه برخورد کردن جنابعالی نیز بی ارتباط نیست. لذا لازم است در بیان احساسات و توقعات خود قدری جسورتر باشید.

_ از اینکه بیان کرده اید مورد ضرب و شتم قرار گرفته اید، واقعا متاسفم. در این خصوص توصیه اکید می شود که با تنظیم رفتار خود، اجازه تکرار چنین رفتاری را ندهید. با کنار گذاشتن ترس و محافظه کاری، در ابتدا به صورت ملایم و دوستانه علت برخوردهای فیزیکی وی را جویا شوید، به او گوشزد کنید که نیازمند حمایت و توجه او هستید. در صورتی که ملاطفت شما کارگر نبود، قاطعانه از وی بخواهید که از این رفتار خود دست بردارد. به او بگویید که حق کتک زدن شما را ندارد و اجازه چنین کاری را به وی نخواهید داد. اگر اتمام حجت شما بی نتیجه بود در صورت تکرار این رفتار مانند خود او برخورد کنید و تسلیم نشوید. بدانید که بخشی از علت تکرارپدیری کتک کاری شما، به عملکرد ضعیف و انفعالی شما مربوط است. پس از خود ضعف نشان ندهید.

_ مادامیکه بخشی از رفتارهای ایشان اصلاح نشده و بزن بهادری را کنار نگذاشته باشند، ازدواج شما به مصلحت نیست.

_ با توصیفات مطرح شده مراجعه حضوری شما به اتفاق همسرتان به یک مشاور خانواده ضرورت دارد.

برای شما عزت و سلامتی را مسئلت دارم.

و آخر دعوانا ان الحمدالله رب العالمین

پیوند: http://www.askdin.com/thread46565.html

پیوند: http://www.askdin.com/thread38861.html#post510003

سوال:سلام.هشت سال پیش قرار بود با پسری ازدواج کنم که عاشقانه همدیگرو دوست داشتیم و با وجود مخالفت شدید خانواده ها و تمامی مشکلاتی که سر راهمون قرار دادند با هم نامزد شدیم اما بدلیل مسائلی نامزدی ما بهم خورد مدتی بعد با پیشنهاد و اصرار خانواده با شخص دیگری ازدواج کردم علاقه من به نامزد سابقم بعد از ازدواج هم از بین نرفت با وجود خوبی های شوهرم و کمکهای فراوانی که بهم کرد موفق شدم هم درسم را ادامه بدم و هم در اداره ای که دوستش معرفیم کرده بود استخدام بشم اما هرگز علاقه ای نسبت به همسرم در من بوجود نیامد و فقط خود را مدیون ایشان میدانستم طوری که فقط احساس احترام و سپاس گذاری بهشون داشتم تا اینکه پنج ماه پیش نامزد سابقم رو دیدم گفت تو تمام این مدت نتونسته فراموشم کنه و با کس دیگه ای ازدواج کنه و اینکه تا آخر عمر منتظرم میمونه علاقه منم به اون کوچکترین تغییری نکرده مخصوصا الان - اصلا لحظه ای رو نمیتونم بهش فکر نکنم دیگه علاقه ای به همسرم ندارم و نمیتونم به زندگی با این شخص ادامه بدم حتی اگه به کسی که دوستش دارم نرسم نمیتونم با همسرم زندگی کنم ولی چطور با وجدانم کنار بیام که باعث شم زندگی همسرو فرزند چهار سالم از بین بره.

پاسخ:

بسمه تعالی با تقدیم سلام و تحیت و نیز عرض خوش آمد محضر جنابعالی
شرایط شما را درک میکنم و از این بابت متاسفم…
زمان ازدواج شما با همسرتان زمان نامناسبی بوده و ابتدا لازم بود فرد قبلی را فراموش کرده و سپس اقدام به ازدواج می کردید. در عین حال لازم است بپذیرید که شرایط شما به گونه ای نیست که با جدایی از همسر و ازدواج با شخص قبلی، آرامش و خوشبختی شما تضمین گردد!
چه بسا ممکن بود 8 سال پیش در پی ازدواج با فرد قبلی، خوشبخت می شدید ( تاکید می کنم ممکن بود چرا که همان موانعی که به آنها اشاره کردید کافی بود تا به هدف خود از ازدواج با ابشان نرسید)

خوب به این نکته توجه کنید؛

عشق سناریویی است که از یک منظر قوامش به کامل شدن است، لذا اگر این سناریو در عینیت و واقعیتها ( زندگی شما در کنار همسر) کامل نگردد، ذهن و خیال به تکمیل آن می پردازد ( زندگی با فرد قبلی)، اما به یاد داشته باشید دلیلی وجود ندارد که آنچه را که ذهن و خیال شما برای تکمیل سناریوی عشق ساخته است در واقعیت و خارج نیز همانگونه پیش رود… طبعا خود شما در برخی موارد، افرادی را سراغ دارید که مقطعی را عاشق بوده اند اما با گذشت زمان و بعد از وصال واقعیت چیز دیگری را به اثبات رسانده است چرا که واقعیت تابع سناریوهای ذهنی افراد نیست!!!

ضمن اینکه به یاد داشته باشید که در زندگی مشترک است که عیبها و نقصها بروز پیدا می کند و نه در فضای نامزدی و… لذا دوست داشتنی که در کانون خانواده اتفاق بیفتد قابل مقایسه با دوست داشتن ناشی از فضای رمانتیک و عاشقانه نیست. بنابراین همسر شما، شما را دوست دارد با تمام نقصها و ضعفهایی که دارید اما فرد قبلی شما را دوست دارد بدون اینکه از ضعفهای شما آگاهی لازم را داشته باشد…

به خدای بزرگ توکل کنید و خودتان را جای همسرتان قرار دهید و از دامن زدن و زنده کردن خاطرات گذشته اجتناب کنید، تصمیم بگیرید با فرد قبلی رو در رو نشوید و هیچگونه ارتباطی با وی نداشته باشید… و از خود سوال کنید واقعا در زندگی چه چیزی کم دارید؟

ادامه یافتن چنین فضایی برای زندگی شخصی و مشترکتان آسیب زا است لذا در صورت استمرار ضرورت دارد تا به صورت حضوری با یک روانشناس خانم که از تجربه و دانش کافی برخوردار است مشورت نمایید.

از خداوند متعال آرامش و سعادت شما را مسئلت دارم

و آخر دعوانا ان الحمدالله رب العالمین