معارف دین

پیوند: http://www.askdin.com/thread48222-2.html

سوال
آیا طبق سوره والعصر، افسردگی، بی حوصلگی و بی انگیزگی گناه کبیره محسوب میشوند و بخاطر اینها مجازات خواهیم شد؟

پاسخ
بهتر است بين افسردگي و بي حوصلگي تفكيك قائل شويم. از سويي ديگر اين دو علل زيستي، اجتماعي، رواني و معنوي مختلفي دارند در برخي موارد مانند علل زيستي انسان اختياري ندارد و طبيعتا از حوزه تكليف خارج اند و گناه هم نيست و حتي ممكن است براي همين گرفتاري مأجور باشد ولي به هر حال چيزي كه هست ما در روايات تشويق شده ايم كه با تنبيلي و كسالت و بي حوصلي و بيماري ها (افسردگي و..) مقابله كنيم و با رجوع به متخصص درمان كنيم. كسالت و بي حوصلي از جنود جهل است و شادي و نشاط و اميد از لشكريان عقل.

اما در اين كه چه گناهانی جزو گناهان كبيره است، رواياتي متعددی وجود دارد كه گناهان كبيره را مشخصا ذكر مي كند. به عنوان مثال در روايتي از حضرت عبدالعظيم الحسني از امام صادق ـ عليه السّلام ـ گناهان كبيره عبارتند از:

1. شرک به خداوند که بزرگترين گناهان كبيره است. 2. نوميدي از خدا. 3. ايمني از مكر (عذاب و مهلت) خدا. 4. عقوق والدين. 5. قتل نفس. 6. متهم كردن زن پاكدامن به زنا. 7. خوردن مال يتيم. 8. فرار از جهاد. 9. رباخواري. 10. سحر. 11. زناكاري. 12. سوگند دروغ بر تبهكاري. 13. خيانت در غنيمت جنگي. 14. بازداشتن از پرداخت زكات واجب. 15. شهادت دروغ و نهان كردن شهادت. 16. شرابخواري. 17. نماز يا واجب ديگر خداوند را ترك كردن. 18. پيمان شكني. 19. قطع رحم.(1)

با تحقیق و تفحص در آیات و روایات دانسته میشود که کم حوصلگی و افسردگی و بی انگیزگی به خودی خود گناه کبیره نیست منتهی اگر همین حالات زمنیه ساز گناهان کبیره شوند باید از باب مقدمات حرام مورد پرهیز شدید قرار گیرند. زیرا چه بسا همین بی حوصلیگی منشا ناامیدی از خداوند و عقوق والدین و ترک نماز و قطع رحم شوند که همه اینها جزو گناهان کبیره به شمار می آیند. لذا روایات بسیار دیگری وجود دارد که انسان از بی حوصلگی و تنبلی نهی شده است.

به عنوان مثال امام باقر (علیه‌السلام) می‌فرمایند: إیَّاکَ وَ الْکَسَلَ وَ الضَّجَرَ فَإِنَّهُمَا مِفْتَاحُ کُلِّ شَرٍّ.

یعنی از تنبلی و بی حوصلگی بپرهیز، زیرا که این دو، کلید هر بدی می‌باشند. (2)

همچنین امام باقر (علیه‌السلام) در روایت دیگری می‌فرمایند: إنِّی لأبغضُ الرَّجُل أن یَکُون کسلاناً عَن أمرِ دُنیَاه، و مَن کَسَل عَن أمرِ دُنیاه فَهُو عَن أمر آخِرتِه أکسلَ.

یعنی من مردی را که در کار دنیایش تنبل باشد، مبغوض می‌دارم و کسی که در کار دنیا تنبل باشد، در کار آخرتش تنبل‌تر است. (3)

پینوشتها:

1- صدوق، محمد بن علي بن بابويه، عيون اخبار الرضا، قم، انتشارات جهان، 1378ه.ش،اول، ج1، ص286-287
2- میزان الحکمه، ج 11، ص 5186
3- وسائل الشیعه، ج 12، صفحه 37

پیوند: http://www.askdin.com/thread48600-2.html#post728875

سوال

آیا تله کینزی حقیقت دارد؟ یعنی در انسان توانایی های هست که با تمرین یا ریاضت به این توانایی ها می رسد؟
بر فرض صحت این قضیه آیا این امور جزو سحر محسوب می شود؟افراد و کتاب های مربوطه در این موضوع تا چه حد اعتبار دارد؟

پاسخ
تله کینزی یا توانایی حرکت دادن اجسام توسط انرژی روانی یکی دیگر از کارهای نه چندان شگفتی است که نفس انسانی قادر به انجام آن است.
این توانایی به هیچ وجه منشا سحر و جادو نداشته و بر توانایی حقیقی تمرکز شخص برای این کار استوار است.
امروزه می گویند: تئوری تله کینزی همان وجود میدانهای انرژی یا امواج انرژی روانی متراکم شده است که باعث حرکت اجسام می شود. اما دقیق تر آن است که بگوییم بر اساس آنچه در سلسله دروس معرفت نفس بیان داشتیم منشاء اصلی تله کینزی و توانایی های نسبی دیگری همچون هیپنوتیزم و تله پاتی، تجرد نفس است و تحلیل این مساله برای آنان که درصدد فهم حقایق نفس و معرفت بدان باشند نتایج بسیار ارزنده ای را به دنبال خواهد داشت.
تله کینزی مانند هیپنوتیزم و تله پاتی بر 3 فعل اصلی نفس انسانی استوار است که عبارتند از :1- تمرکز بسیار 2- استمرار 3- اعتقاد راسخ بر توانانی نفس برای به حرکت درآوردن اجسام با نیروی ذهن.
اگر سه فعل اصلی مذکور حاصل شود شخص بعد از چندی به راحتی قادر به تحرک اجسام از طریق تمرکز ذهنی خود خواهد بود و این نه تنها کار خارق العاده ای نیست بلکه برای آنان که در سودای طلب کمال حقیقی اند بازیچه ای در دست اطفال بیش نیست.
در سه اصلی که در خصوص تله کینزی مطرح شد شرطی مبنی بر عمل به شریعت مطهره و اهتمام بدان موجود نمی باشد و هرکسی که کافر به خدا و پیغمبر باشد نیز با رعایت سه اصل مذکور می تواند به این بازیچه دست یابد و شریعت مطهره الهی برای این کار تازمانی که منجر به فریب و آسیب دیگران نشود منع محکمی را در نظر نگرفته است.
اما برای آنان که می خواهند قدمی فراتر از دستورات فقهی بردارند و به کمالات حقیقی انسانی نائل شوند آداب بیشتری در میان است که از جمله آنها عدم صرف وقت در اموری است که باعث اشتغال ذهنی و تعلق مادی انسان می شود.
بدیهی است اشتغال و اهتمام به اموری چون تله کینزی مورد استقبال بسیاری از کمال نایافتگان عوام قرار گرفته و این کار معرکه ای برای صاحبان این بازیچه فراهم خواهد کرد. معرکه ای که تمامی همت و عمر آدمی را منصرف به کاری می کند که نه تنها کمال نیست بلکه مورد مذمت صاحبان کمال است.
عرفان حقیقیِ شریعت الهی با منع انجام چنین کارهایی راهی را به انسان طالب کمال پیشنهاد می کند که نتیجه ان به هزاران برابر شگفت تر از این دسته از امور است. در حقیقت اهتمام به انجام واجبات و ترک محرمات و اهتمام به کسب معرفت 3 رکن اصیلی است که شریعت الهی برای طالبان کمال حقیقی در نظر گرفته که اگر این سه با استمرار سالک الی الله همراه شود کمالاتی چون شنیدن اذن الهی برای تصرف در ماده کائنات و طی نمودن هزاران عوالم وجودی در یک لحظه نصیب وی خواهد شود.
امید که با نصب العین قرار دادن دستورات شریعت الهی در زمانی کوتاهتر به نتایجی به مراتب عالی تر دست یابیم.

پیوند: http://www.askdin.com/thread51363.html#post726390

خنك آن حاجى كه ناجى باشد!

الهى ! خانه كجا و صاحب خانه كجا؟ طائف آن كجا و عارف اين كجا؟

آن سفر جسمانى است و اين روحانى ؛ آن براى دولتمند است و اين براى درويش ؛ آن اهل و عيال را وداع كند و اين ماسوا را؛ آن ترك مال كند و اين ترك جان ؛ سفر آن در ماه مخصوص است و اين را همه ماه ، و آن را يك بار است و اين را همه عمر؛ آن سفر آفاق كند و اين سير انفس ؛ راه آن را پايان است و اين را نهايت نبود؛
آن مى رود كه برگردد و اين مى رود كه از او نام و نشانى نباشد؛ آن فرش پيمايد و اين عرش ؛ آن محرم مى شود و اين محرم ؛ آن لباس احرام مى پوشد و اين از خود عارى مى شود؛ آن لبيك مى گويد و اين لبيك مى شنود؛ آن تا به مسجدالحرام رسد و اين از مسجد اقصى بگذرد؛ آن استلام حجر كند و اين انشقاق قمر؛ آن را كوه صفاست و اين را روح صفا؛
سعى آن چند مره بين صفا و مروه است و سعى اين مره در كشور هستى ؛ آن هروله مى كند و اين پرواز؛ آن آب زمزم نوشد و اين آب حيات ؛ آن عرفات بيند و اين عرصات ؛ آن را يك روز وقوف است و اين را همه روز؛ آن از عرفات به مشعر كوچ كند و اين از دنيا به محشر؛ آن درك منى آرزو كند و اين ترك تمنى را؛ آن بهيمه قربانى كند و اين خويشتن را؛ آن رمى جمرات كند و اين رجم همزات ؛
آن حلق راس كند و اين ترك سر؛ آن را لافسوق و لا جدال فى الحج است و اين را فى العمر؛ آن بهشت طلبد و اين بهشت آفرين ؛ لاجرم آن حاجى شود و اين ناجى ؛ خنك آن حاجى ناجى است.

هزار و یک نکته/علامه ذوالفنون حسن حسن زاده آملی

پیوند: http://www.askdin.com/thread20402-2.html#post429752

سوال: چگونه می شود قوه خیال را از تصورات گوناگون کنترل کرد؟

پاسخ: از آنجا که قوه خیال قوه ای برای خزینه داری صور ادراکی حواس ظاهری و نیز قوه ای برای صورتگری مفاهیم و معانی جزیی و کلی است بدیهی است که دائما با کثرات محشور و مانوس است لذا یکی از اموری که خیال رو از تخیلات فاسد وصورتگریها و بازیگریهای خاص خودش باز میدارد تفکر در امور معقول و مفاهیم کلی است چراکه تفکر مربوط به قوه عقل بوده و عقل با وحدت مانوس و محشور است یعنی هرجا که پای عقل در میان باشد کثرات و اشکال و صور و مقادیر که مربوط به عالم ماده و خیالند جایی نخواهند داشت پس یکی از راههای کنترل قوه خیال تفکر در معانی و حقایق کلیه است مثلا تفکر در معانی آیات و روایات.

بزرگان از فلاسفه و عرفان همچون بوعلی سینا و ملاصدرا پیشنهادشان این است که برای تطهیر قوه خیال ریاضیات خوانده شود چرا که تفکر در معادلات ریاضی باعث تقویت قوه عاقله و انس انسان با عالم وحدت میشود.

یکی دیگر از راههای کنترل خیال انصراف است یعنی به محض اینکه خیال انسان مشغول به صورتگری ناشایستی شد سریعا خود را به انجام کاری منصرف کنیم مثلا با دوستی شروع به صحبت کنیم و یا به خواندن کتابی مشغول شویم و یا … .

به طور کلی دائما با وضو بودن و تلاوت بسیار قرآن کریم نیر نقش بسزایی در کنترل و تطهیر خیال دارد.

یکی از نکات مهمی که در کمتر شدن بازیگریهای نفس و قوه خیال تاثیر بسزایی دارد کمتر حرف زدن است. به طور کلی سکوت تاثیر فراوانی در تقویت قوه عاقله دارد چرا که سخن گفتن و ترکیب حروف و کلمات متناسب با عالم کثرات است و کثرت نیز هم سنخ با قوه خیال. قوه خیال از هرچه به عالم وحدت نزدیک باشد گریزان است دقیقا به همین خاطر است که در هنگام نماز آن هنگام که قرار است انسان متوجه عالم اله که عالم وحدت است گردد قوه خیال سریع به میدان آمده و شروع به مرور خاطرات و صورتگریهای فراوان میکند. و لذا هر چقدر سکوت انسان بیشتر شود قوه خیال بیشتر لجام میخورد و قوه عاقله تقویت میگردد.

يكي دیگر از راههاي انصراف متخيله از تصورات، مشغول داشتن نفس به ادراكات ظاهري است. مثل اينكه فرموده‌اند هر گاه بواسطه قوه شهوت خود صور لذتبخشی را به کمک قوه متخيله تصور نموده و بدانها از حالت اعتدال خارج شده‌ايد، سعي نماييد قواي ظاهري را به ادراكات ظاهري وادار نموده تا بدين اشتغال، از تمحّض متخيله در صور لذت آور شهوانيه رهايي يابيد چرا که اين عمل تا حد زيادي شما را از اين حال خارج نموده و اعتدال رفته را باز‌مي‌گرداند.

همچنین اگر بتوانیم فراگیر بودن حقیقت توحید را بیشتر دریابیم و در این خصوص مطالعه و تحقیقات بیشتری داشته باشیم به قطع و یقین تا حد بسیار زیادی می توانیم در کنترل قوه خیالمان خصوصا در هنگام نماز توفیق بیشتری داشته باشیم.

پیوند: http://www.askdin.com/thread31655-51.html