معارف دین

پیوند: http://www.askdin.com/thread32368-3.html#post505725

سوال:

آیا اگه آدم تمام خدمتشو به پدر مادر بکنه تمام وظایف رو انجام بده بعد پدر و مادر بگن ازت راضی نیستیم، کیفر داره؟

پاسخ:

همانطور که می دانید در آموزه های اسلام به رعایت حقوق والدین اهمیت ویژه ای داده شده ، تا جایی که خداوند به مساله ی احسان به والدین ، پس از توحید و ایمان به وحدانیت و یگانگی خود اشاره می کند.
در آیه ی23سوره ی مبارکه ی اسراء می خوانیم
و قضی ربک الّا تعبدوا إلّا إیاه و بالوالدین احساناً؛
پروردگارت فرمان داد که جز او را نپرستید و به پدر و مادر نیکی کنید.
بنابراین لازم است فرزند همواره پدر و مادر خود را محترم بداند و از کارهایی که موجب رنجش و اذیت آنهاست پرهیز کند. وتمام تلاش خود را در جهت رضایت آنها بکار گیرد به گونه ای که هم قلبا راضی باشند وهم لسانا رضایت خود را از فرزند اعلام نمایند.چرا که اصل وجود فرزند وابسته به آنهاست و رضایت خداوند نیز در گرو رضایت والدین می باشد.آنچه که ما بدان سفارش شده ایم نیکی به والدین است اما نه به این معنا که ملزم به رعایت عدالت باشیم وهرجا آنها حقوق فرزند را ادا کردند فرزند هم عادلانه حق آنها را ادا کند، بلکه احسان به صورت مطلق آمده است بنابراین حتی در برابر پدر ومادر ستمگر نیزدستور به نیکی واحسان داده شده ایم.بارها گفته شده که محدوده ی اطاعت از والدین تا بدان جاست که ، تضادّی با اطاعت خداوند نداشته باشد بنابراین بر ما لازم است در هر شرایطی در احسان به والدین کوتاهی نکنیم.پدران و مادران، در دوران پیری وزمانی که کمی سن آنها بالاتر می رود بیش از هر زمان به کمک فرزندان نیاز دارند و درخواست های آنان در این سن و سال، بیش از گذشته است چرا که در این زمان آنها روحیه ی حساس تری نسبت به قبل دارند والبته نیاز بیشتر به کمک فرزند.بنابراین لازم است در زمان پیری نیز به آنها توجه ویژه ای شود .همانطور که پدر ومادر شما در این سنین خاص قرار دارند ولازم است توجه شما به آنها بیش از گذشته باشد. بنابراین بر شما لازم است که بررسی نمایید واز آنها دلیل عدم رضایتشان را در بعضی شرایط جویا شویدبنابراین با مهربانی واحترام کامل دلیل را جویا شوید ودر ادامه نیز در رفتار خود جستجو کنید که چه عاملی منجر به عدم رضایت شده است؟ هر چند که فرمودید در شرایط مختلف به ایشان کمک می کنید ولی باز با ارزیابی رفتار خود،سعی در تلاش مضاعف برای کسب رضایت قلبی ولسانی آنها داشته باشید.چنانچه شما تلاش خود را به بهترین نحو انجام داده باشید وهیچ گونه کوتاهی در احسان ونیکی به آنها نکرده باشید عقوبتی متوجه شما نمی باشد.
اما لازم است بدانیم که خداوند در برابر پدر ومادر به ما دستور رعایت تواضع داده است بنابراین حتی در حالتی که آنها اعلام نارضایتی از شما می کنند لازم است تواضع وفروتنی خود را حفظ نمایید وفقط بدنبال یافتن دلیل ومضاعف کردن تلاش هر چه بیشتر برای کسب رضایت باشید.مطمئنا وقتی تلاش شما در راه رضایت آنها بیشتر شود،این تلاش به شکل محبت تجلی پیدا می کند ومحبت هر چه که بیشتر باشد بازتابش نیز نمایان تر خواهد بود وشما با ادامه ی محبت به آنها ،نتیجه اش را در رفتار وگفتار آنها خواهید دید وشاهد اعلام رضایتشان خواهید بود.سعی کنید در احسان ونیکی به والدین در جزئی ترین مسائل نیز ،دقیق وتیز بین باشید وحتی در سخن گفتن ونشستن وراه رفتن مقابل آنها رعایت ادب نمایید تا کدورت احتمالی آنها نسبت به رفتار شما برطرف شود .در واقع می توان گفت محبت از طرق مختلف در برابر پدر ومادر حد مرزی ندارد به شرطی که مخالف اوامر الهی نباشد بنابر این بر شما لازم است از روش های گوناگون اظهار لطف ومحبت بهره ببرید چرا که مصادیق اظهار لطف متعددند گاهی کمک کردن وگاهی رعایت ادب واحترام وگاهی دفاع از حق آنها وحتی گاهی امر به معروف ونهی از منکر کردن آنها و….پس از تمام راههای ابراز محبت استفاده نمایید تا در وظیفه ی خود کوتاهی نکرده باشید.برای آگاهی یافتن نسبت به میزان رضایت والدین ، با دو امر روبرو هستیم .یکی رجوع به گفتار وعملکرد والدین وجویا شدن رضایت از آنها ویا برداشت از نوع رفتارشان در برابر ما ودوم رجوع به عملکرد وفعل خودمان، بدین صورت که آیا مبتنی بر آنچه که خداوند از ما خواسته است بوده یا نبوده؟در بین این امر ،روش بهتر و البته موثق تر همان رجوع به فعل خودمان است چرا که ما بدون در نظر گرفتن هیچ امری وبه اصطلاح بی طرفانه می توانیم در مورد عمل خود قضاوت نماییم وخودمان بهترین قاضی برای خود باشیم وببینیم تا چه حد به وظایف خود در قبال آنها عمل کرده ایم. چرا که بعد از خداوند این ما هستیم که نسبت به انگیزه وعمل خود واقفیم.گاهی پدر ومادر تحت تاثیر عواملی قرار می گیرند واعلام رضایت یا عدم رضایت می کنند ویا گاهی ما برخوردی را از آنها می بینیم و از مشاهده ی آن عمل پیش خود نتیجه گیری می کنیم که از ما راضی هستند ویا راضی نیستند نکته ی قابل توجه این است که پدر ومادر هر چند فرزندشان خطاکار باشد عموما دارای احساسات وعواطف وافری نسبت به فرزندان می باشند وهمین عاطفه ومهر طبیعی وغریزی باعث می شود که حتی گاهی اگر قلبا هم راضی نباشند باز به دلیل وجود همین عاطفه لطفشان را شامل حال فرزند کنند وبه قول شما یا در نبود فرزند احساس نگرانی کنند ویا همواره دغدغه ی خوردن وپوشیدن وسرما وگرمای فرزند را داشته باشند بنابراین رجوع به چنین عملکردی نمی تواندملاک مناسبی برای این امر باشد که ما از طریق این امور پی به رضایت آنهاببریم همانطور که عکس این مطلب هم صادق است یعنی گاهی پدر ومادر در اثر خشمگین شدن ویا ناراحت شدن به فرزندشان چیزی می گویند ویا حتی نفرین می کنند واعلام نارضایتی دارند اما بعد از گذشت مدت زمان کوتاه همه چیز را فراموش می کنند واز فرزند راضی می شوند بنابراین وجود این حالتهای ناپایدار در رفتار پدر و مادر نمی تواند ملاک خوبی برای فهم این مطلب باشد لذا بر شما لازم است برای کسب آگاهی از رضایت آنها ،به عمل خود مراجعه نمایید به این معنا که هر چه در عمل بیشتر وبهتر دقت کنید وبه تمام جوانب امر، توجه لازم را مبذول نمایید وبا تمام وجود در جهت رضای الهی قدم در رضایت آنها بردارید به همان نسبت آنها از شما راضی هستند وشما وظیفه ی خود را انجام داده اید حتی اگر لسانا بگویند رضایت ندارند اما شما یقین دارید که در تمام جهات به دنبال تحصیل رضایت آنها بوده اید در این صورت جای نگرانی نیست وفقط باید محبتتان را افزون وافزون تر نمایید واز خداوند بخواهید تا رضایت قلبی آنها را بر زبانشان متجلی نماید.اما چنانچه شما در انجام وظیفه ی خود کوتاهی کرده اید هر چند پدر ومادر به دلیل ملاحظاتی حرفی نمی زنند وگله وشکایتی نمی کنند اما در عین حال شما مسئولید.وباید با تغییر رفتار خود به دنبال کسب رضایت آنها باشید.