معارف دین

پیوند: http://www.askdin.com/thread34222.html#post631157

سوال
میگن زیارت عاشورا هر روز خواندنش چوب داره آیا صحت داره یا خیر؟ و دقیقا به چه معناست ؟

جواب
منظور از اینکه ذکر یا عملی عبادی چوب دارد، این نیست که عذاب دارد، برا ارتباط با خدا که عذابی در کار نیست، بلکه یعنی آن ذکر سنگین است و انسان برای هر حاجتی که مادی باشد نباید سراغ مثلا زیارت عاشورای به این سنگینی با چنین محتوایی برود تا خدا فلان حاجت مادیش را بدهد.

هیچ وقت دعا کردن و زیارت خواندن ولو برای حاجت دنیایی باشد، بدبختی و عذاب به همراه ندارد، منظور این است که این مطلب سنگینی است و انسان برای هر حاجتی نباید سراغ هر دعایی و توسلی برود.

خیلی ها حضرت زهرا سلام الله علیها را قسم می دهند، امام زمان را به پهلوی شکسته ی مادرشون قسم می دهند، فرق شکافته امیرالمومنین علیه السلام و دستان بریده حضرت اباالفضل العباس علیه السلام و امثال این قسمها را به اهل بیت می دهند یا زیارت عاشورا با آن عبارتهای معنوی و بلند را می خوانند و اهل بیت را قسم می دهند که به فلان حاجت مادی و بی ارزش دنیوی با آن همه قسمهای سنگین، برسند، صاحب خانه بشوند، بچه دار بشوند، و غیره در صورتیکه خیلی از خواسته های ما اگر قرار باشد برآورده شود، با نذر یک صلوات بر قبر یک عالم، یا یک عارف زنده، برآورده خواهد شد.

مرحوم آیت الله اراکی می فرمودند من هر وقت گرفتاری و مشکلی از مشکلات دنیا برام پیش می آمد، می آمدم کنار قبر مرحوم میرزای قمی در قبرستان شیخان در قم، یک حمد نثارش می کردم، حاجتم برآورده می شد. و از این ماجراها فراوان داریم.

ما باید این توسلات بزرگ مانند زیارت عاشورا و این قسمهای سنگین را به خاطر دعاها و حاجتهایی که در درون آن ادعیه ذکر شده بخوانیم، برای فرج امام زمان، برای رفع مشکلات معنوی و بدبختیه معنویه و فقر ذاتیه خودمان بخوانیم، برای هدایت مردم، برای عاقبت بخیری بخوانیم، زیارت عاشورا را می خوانند تا به مقام محمود برسند، زیارت اهل بیت می روند تا به مقام شفاعتشان برسند، هر چند که حوائج مادیمان را باید از اهل بیت بخواهیم ولی باید بدانیم با چه قسمی با چه عباراتی، داریم چه حاجتی را در خواست می کنیم.

و معمولا در هر دعایی و ذکری که از اهل بیت وارد شده، دعاهای خیلی قشنگ و متناسب با آن دعا وجود دارد که خوب انسان، آن زیارت یا دعا(مانند زیارت عاشورا) را به خاطر دعاهای بلندی که در خودِ آن زیارت هست، بخوانیم نه غیر از آن. هر چند برای غیر از آن هم مفید است، اما مثلا در حد چهل روز بخوانیم تا به خاطر فلان حاجت مادی. یا اگر خواستیم مستمر و همیشگی بخوانیم، به خاطر مضامین و دعاهای بلند و ارزشمندِ خودِ دعا و زیارت باشد نه چیز دیگر.

همه ی اینها به خاطر این است که ما مقام امام، امام زاده، علماء و اولیای خدا را نمی دانیم. وقتی به حرم اهل بیت می رویم باید سر قبر علمای مدفون در کنار حرم برویم و بگوییم ای فلانی تو از امام بخواه که فلان حاجت مرا برآورده سازد. اینها به خاطر همین کنار حرمهای اهل بیت مدفونند. اینها آبرودارند.