معارف دین

پیوند: http://www.askdin.com/thread46500.html#post633773

سوال :سلام

من 22 سال سن دارم
3 سال است که پدر و مادرم از هم جدا شدند چون پدرم 4 سال پیش یا زنی که پسر حدود 13 ساله داشت پنهانی ازدواج کرده بود
و می خواست علنی کند
بعد من الان نمی دانم صله ارحام در مورد من نسبت به خانواده پدرم و پدرم چگونه می شود
چون من الان اصلا رفت و امد با ان ها و پدرم نداریم و ان ها دیگه سراغ ما نمی ایند به جز پدرم که فقط در مدرسه برادرم می رود و برادم فرار می کند چون به خاطر اون قضایا 3 سال پیش که دعوا و درگیری بود از پدرم می ترسیم که به ما زور بگوید
با تشکر

پاسخ:
صله ی رحم یکی از وظایف مهمی است که در اسلام بسیار مورد سفارش قرار گرفته است و بر ما لازم است که به این فریضه ی مهم اهتمام بورزیم. البته با توجه به میزان قرابت و نزدیکی در این مساله وظیفه ی انسان متغیر خواهد بود. مثلا توجه به پدر و مادر و رفت و آمد با آنها هم به جهت رعایت حق والدین قابل اهمیت است و هم در دایره ی صله رحم قرار می گیرد پس وظیفه ی ما در برابر پدر و مادر بسیار بیشتر است نسبت به سایر بستگان و به همین ترتیب نسبت به خواهر و برادر و بعد هم سایر فامیل مثل عمه،عمو، خاله ، دایی و … وظیفه داریم.

اگر ارتباط شما با پدر باعث ایجاد مشکلات می شود و شرایط ارتباط حضوری را ندارید و برقراری ارتباط منجر به دعوا و درگیری و در کل مفسده می شود شما می توانید از دیدار حضور ی صرفنظر کرده و از طریق تلفن به وظیفه ی خود عمل نمایید.

توجه کنید که صله ی رحم فقط به دید و بازدید ختم نمی شود بلکه رفع حوائج دیگران، کمک کردن، تلفن وپیامک زدن و هر نوع احوالپرسی به هر طریق از مصادیق صله ی رحم می باشد بنابراین اگر توانایی برای برقراری ارتباط حضوری و رفت و آمد را ندارید از روش های دیگر استفاده کنید. البته هم در برابر پدر و هم اقوام پدری لازم است صله ی رحم صورت گیرد ولی نسبت به پدر باید بهتر و بیشتر به وظیفه ی خود عمل نمایید تا حق والدین را ادا کرده باشید.

مورچه و سلیمان

روزی حضرت سلیمان مورچه ای را در پای کوهی دید که مشغول جابجا کردن خاک های پایین کوه بود.

از او پرسید: چرا این همه سختی را متحمل می شوی؟

مورچه گفت: معشوقم به من گفته اگر این کوه را جابجا کنی به وصال من خواهی رسید و من به عشق وصال او می خواهم این کوه را جابجا کنم.

حضرت سلیمان فرمود: تو اگر عمر نوح هم داشته باشی نمی توانی این کار را انجام بدهی.

مورچه گفت: “تمام سعی ام را می کنم…!”

حضرت سلیمان که بسیار از همت و پشتکار مورچه خوشش آمده بود برای او کوه را جابجا کرد.

مورچه رو به آسمان کرد و گفت: خدایی را شکر می گویم که در راه عشق، پیامبری را به خدمت موری در می آورد …

چه بهتر که هرگز نومیدی را در حریم خود راه ندهیم و در هر تلاشی تمام سعی مان را بکنیم، چون پیامبری همیشه در همین نزدیکی ست …

پیوند: http://www.askdin.com/thread19573-30.html#post633223

بسمه تعالی

در جلسه ای عالم ربانی مرحوم آیت الله محمدتقی انصاری همدانی از ایشان (منظور حضرت آیت الله بهجت) سؤال کردند:

آقا شما چرا درس اخلاق نمی گذارید!؟

در جواب فرموده بودند: من نیز همین سؤال را از محضر مرحوم قاضی نمودم

و گفتم: چرا درس اخلاق را زیاد نمی کنید!؟

ایشان فرمودند بروید مسجد سهله و هر چه دیدید فردا برای من تعریف کنید.

آقای بهجت فرمودند: شب رفتم مسجد سهله و فردا خدمت مرحوم قاضی رسیدم، ایشان فرمودند دیشب در مسجد چه دیدی؟

عرض کردم اول شب جمعیت خیلی بود و همه مشغول دعا بودند اما نیمه شب عده ای پیرمرد ماندند که در نمازها دعاها و سوره های طولانی می خواندند و در قنوت جوشن کبیر می خواندند اینجا آقای قاضی فرمودند: در بین آنها چندتا جوان بود!؟

عرض کردم: من بودم، لذا مرحوم قاضی فرمودند:

اگر در بین آنها جوان پیدا کردی من هم درس اخلاق را زیاد می کنم.

((تو خود حدیث مفصّل بخوان از این مجمل))

بر گرفته از کتاب فیض حضور تألیف حجت الاسلام سیّدعباس موسوی مطلق

پیوند: http://www.askdin.com/thread34222.html#post631157

سوال
میگن زیارت عاشورا هر روز خواندنش چوب داره آیا صحت داره یا خیر؟ و دقیقا به چه معناست ؟

جواب
منظور از اینکه ذکر یا عملی عبادی چوب دارد، این نیست که عذاب دارد، برا ارتباط با خدا که عذابی در کار نیست، بلکه یعنی آن ذکر سنگین است و انسان برای هر حاجتی که مادی باشد نباید سراغ مثلا زیارت عاشورای به این سنگینی با چنین محتوایی برود تا خدا فلان حاجت مادیش را بدهد.

هیچ وقت دعا کردن و زیارت خواندن ولو برای حاجت دنیایی باشد، بدبختی و عذاب به همراه ندارد، منظور این است که این مطلب سنگینی است و انسان برای هر حاجتی نباید سراغ هر دعایی و توسلی برود.

خیلی ها حضرت زهرا سلام الله علیها را قسم می دهند، امام زمان را به پهلوی شکسته ی مادرشون قسم می دهند، فرق شکافته امیرالمومنین علیه السلام و دستان بریده حضرت اباالفضل العباس علیه السلام و امثال این قسمها را به اهل بیت می دهند یا زیارت عاشورا با آن عبارتهای معنوی و بلند را می خوانند و اهل بیت را قسم می دهند که به فلان حاجت مادی و بی ارزش دنیوی با آن همه قسمهای سنگین، برسند، صاحب خانه بشوند، بچه دار بشوند، و غیره در صورتیکه خیلی از خواسته های ما اگر قرار باشد برآورده شود، با نذر یک صلوات بر قبر یک عالم، یا یک عارف زنده، برآورده خواهد شد.

مرحوم آیت الله اراکی می فرمودند من هر وقت گرفتاری و مشکلی از مشکلات دنیا برام پیش می آمد، می آمدم کنار قبر مرحوم میرزای قمی در قبرستان شیخان در قم، یک حمد نثارش می کردم، حاجتم برآورده می شد. و از این ماجراها فراوان داریم.

ما باید این توسلات بزرگ مانند زیارت عاشورا و این قسمهای سنگین را به خاطر دعاها و حاجتهایی که در درون آن ادعیه ذکر شده بخوانیم، برای فرج امام زمان، برای رفع مشکلات معنوی و بدبختیه معنویه و فقر ذاتیه خودمان بخوانیم، برای هدایت مردم، برای عاقبت بخیری بخوانیم، زیارت عاشورا را می خوانند تا به مقام محمود برسند، زیارت اهل بیت می روند تا به مقام شفاعتشان برسند، هر چند که حوائج مادیمان را باید از اهل بیت بخواهیم ولی باید بدانیم با چه قسمی با چه عباراتی، داریم چه حاجتی را در خواست می کنیم.

و معمولا در هر دعایی و ذکری که از اهل بیت وارد شده، دعاهای خیلی قشنگ و متناسب با آن دعا وجود دارد که خوب انسان، آن زیارت یا دعا(مانند زیارت عاشورا) را به خاطر دعاهای بلندی که در خودِ آن زیارت هست، بخوانیم نه غیر از آن. هر چند برای غیر از آن هم مفید است، اما مثلا در حد چهل روز بخوانیم تا به خاطر فلان حاجت مادی. یا اگر خواستیم مستمر و همیشگی بخوانیم، به خاطر مضامین و دعاهای بلند و ارزشمندِ خودِ دعا و زیارت باشد نه چیز دیگر.

همه ی اینها به خاطر این است که ما مقام امام، امام زاده، علماء و اولیای خدا را نمی دانیم. وقتی به حرم اهل بیت می رویم باید سر قبر علمای مدفون در کنار حرم برویم و بگوییم ای فلانی تو از امام بخواه که فلان حاجت مرا برآورده سازد. اینها به خاطر همین کنار حرمهای اهل بیت مدفونند. اینها آبرودارند.

ای دل چه اندیشیده‌ای در عذر آن تقصیرها

زان سوی او چندان وفا زین سوی تو چندین جفا

زان سوی او چندان کرم زین سو خلاف و بیش و کم

زان سوی او چندان نعم زین سوی تو چندین خطا

زین سوی تو چندین حسد چندین خیال و ظن بد

زان سوی او چندان کشش چندان چشش چندان عطا

چندین چشش از بهر چه تا جان تلخت خوش شود

چندین کشش از بهر چه تا دررسی در اولیا

از بد پشیمان می‌شوی الله گویان می‌شوی

آن دم تو را او می‌کشد تا وارهاند مر تو را

از جرم ترسان می‌شوی وز چاره پرسان می‌شوی

آن لحظه ترساننده را با خود نمی‌بینی چرا

گر چشم تو بربست او چون مهره‌ای در دست او

گاهی بغلطاند چنین گاهی ببازد در هوا

گاهی نهد در طبع تو سودای سیم و زر و زن

گاهی نهد در جان تو نور خیال مصطفی

این سو کشان سوی خوشان وان سو کشان با ناخوشان

یا بگذرد یا بشکند کشتی در این گرداب‌ها

چندان دعا کن در نهان چندان بنال اندر شبان

کز گنبد هفت آسمان در گوش تو آید صدا

بانک شعیب و ناله‌اش وان اشک همچون ژاله‌اش

چون شد ز حد از آسمان آمد سحرگاهش ندا

گر مجرمی بخشیدمت وز جرم آمرزیدمت

فردوس خواهی دادمت خامش رها کن این دعا

گفتا نه این خواهم نه آن دیدار حق خواهم عیان

گر هفت بحر آتش شود من درروم بهر لقا

گر رانده آن منظرم بستست از او چشم ترم

من در جحیم اولیترم جنت نشاید مر مرا

جنت مرا بی‌روی او هم دوزخست و هم عدو

من سوختم زین رنگ و بو کو فر انوار بقا

گفتند باری کم گری تا کم نگردد مبصری

که چشم نابینا شود چون بگذرد از حد بکا

گفت ار دو چشمم عاقبت خواهند دیدن آن صفت

هر جزو من چشمی شود کی غم خورم من از عمی

ور عاقبت این چشم من محروم خواهد ماندن

تا کور گردد آن بصر کو نیست لایق دوست را

اندر جهان هر آدمی باشد فدای یار خود

یار یکی انبان خون یار یکی شمس ضیا

چون هر کسی درخورد خود یاری گزید از نیک و بد

ما را دریغ آید که خود فانی کنیم از بهر لا

روزی یکی همراه شد با بایزید اندر رهی

پس بایزیدش گفت چه پیشه گزیدی ای دغا

گفتا که من خربنده‌ام پس بایزیدش گفت رو

یا رب خرش را مرگ ده تا او شود بنده خدا

شمس تبریزی