معارف دین

پیوند: http://www.askdin.com/thread45281-4.html#post637646

پرسش: معروف است كه ملاصدرا(ره) معاد جسماني را ثابت كرده..اما آنچه كه از مباني ايشان بدست مي آيد برزخ جسماني است نه معاد جسماني! چرا كه قيامت كبري از نظر ايشان وارد شدن به عالم عقلي و تجرد تام است(يعني محو آثار جسمانيِ برزخي)

پاسخ:
در مورد معاد شناسی صدرا، توجه به چند نکته لازم است.
نکته اول: بر اساس نظر صدرا و برخلاف فلاسفه مشائی، معاد انسان و حشر او به صورت جسمانی است. البته با توجه به خصوصیت غیر مادی عالم برزخ وقیامت، جسمی که در آنجا از نظر فلسفی اثبات میشود، جسم مثالی است نه جسم مادی و عنصری.

نکته دوم: در مسیر تحول و تکامل انسان، برخی انسانها سیر صعودی را طی کرده و به مراحل والاتری از وجود میرسند. از مرتبه جسم مادی که ضعیف ترین مرتبه وجودی در سلسله طولی است و جسم مثالی که مرتبه میانی است، به مرتبه عقلی میرسند.

نکته سوم: نفس، جوهری است که ذاتا بی نیاز به جسم ولی در مقام فعل، نیازمند به مرکب جسمانی است. به این معنا که اگر این تعلق به جسم وجودنداشته باشد، نفس، نفسانیت خود را از دست میدهد و جوهری دیگری میشود. در حالیکه این به معنای انقلاب در ذات است و انقلاب محال است.

نکته چهارم: قیامت دارای چند مرتبه است. قیامت صغری، وسطی، کبری و عظمی. ذکر این نکته ضروری است که تمام نفوس به این مرتبه نمیرسند و این مراحل بر اساس قرب و قابلیتهایی است که نفوس در دنیا کسب کرده اند و بر همان اساس به مراحل بالاتر میرسند.
مرتبه اول، قیامت صغرا است که با مرگ انسان شروع میشود. این مرحله، با جدا شدن نفس از بدن مادی و از دست دادن آن و رسیدن به مرتبه عالم خیال برپا میشود.
مرتبه دوم، قیامت وسطی است با حرکت صعودی نفس از مرتبه خیالی و مثالی خارج و با جدا شدن از مشخصات مثالی، وارد عالم مجردات میشود. در این مرتبه، عقل به تجرد عقلی خود رسیده است و به سکون درآمده است.(1)
مرتبه سوم، قیامت کبرا است که نفس به فطرت و خلقت اولیه خود باز میگردد. در این مرتبه، نفس به مقام عندیت نزد ذات الهی رسیده است.(2)
مرتبه چهارم، قیامت عظمی است. در این مرتبه، انسان به فنای کامل فی الله میرسد و این مقام، مقام انسان کامل و مرتبه حقیقت محمدیه است.(3)
تمام انسانهایی که از دنیا میروند، مرتبه اول را طی میکنند و همگی قیامت صغرا دارند. برخی پای به مراتب بالاتر می‌گذارند و برخی دیگر، صرفا در همان بدن مثالی خود باقی میمانند و به همان صورت محشور میشوند. این افراد توان بالاتر رفتن را ندارند و مرتبه وجودی آنها در همان حد مثالی باقی میماند و بهشت اینها، همان بهشت جسمانی است که چشمه و درختان و حور و غلمان دارد. اما برخی که ملکات بیشتری دارند، با سیر وجودی از مرتبه مثالی بالاتر میروند و حتی میتوانند به مقام فنای فی الله برسند که مخصوص اوحدی از اولیاء الله است.

نکته پنجم: در سیر صعودی نفس انسان، چهار مرحله وجوددارد که در کلام صدرا به چهار قیامت نامبردار شده است. هر یک زا این مراحل، یک مرتبه از سیر نفس را نشان میدهد. از قیامت صغری که وجود نفس با بدن مثالی است تا مرتبه ای که هیچ دوئیتی باقی نمیماند و وحدت ایجاد میشود بین ذات نفس با ذات الهی.

نکته ششم: در هیچ یک از این مراتب، نفس انسان بدن خود را از دست نمیدهد و بدون بدن نمیتواند باشد. وقتی که هنوز نفس ناطقه است، همراه با بدن است و وقتی که نفس عاقله میشود نیز بدن دارد و نیاز به مرکب. البته این مرکب، همان بدن مثالی است نه بدن عقلی این بدن، همانطور که بدن برای نفس مجرد مثالی است، با یک واسطه بدن برای نفس عاقله هست.(4)

با توجه به این نکات، انسانی که وارد صحرای محشر میشود، به نظر صدرا همراه با بدن مثالی است. اما همراه با این بدن، در برخی انسانها همان نفس ناطقه است که نتوانسته است به مرتبه عقلی دست یابد و در برخی دیگر نفس عاقله است و به مرتبه عقلی راه یافته است.
اما همه این انسانها در هر مرتبه ای که باشند، بدن مثالی خودرا از دست نخواهند داد و دیگر نفس نیستند بلکه تبدیل به عقل میشوند. در حالیکه این انقلاب است و انقلاب ذات محال است. منتها تفاوت کار در اینجاست که گرچه کسی که به مرتبه عقلانی نفس رسیده است، میتواند با بدن مثالی خود از نعمتهای جسمانی استفاده کند، ولی توجهی به آنها ندارد و آنقدر در نعمتها و لذتهای روحانی غرق میشود که توجهی به جسمانیات مانند حور و میوه و تخت و … ندارد. نه اینکه نمیتواند از اینها استفاده کند، خیر، میتواند ولی توجهی به آنها ندارد. (5) بنابراین، معادی که اینگونه افراد دارند، هم روحانی در عالیترین مرتبه اش است و هم جسمانی. اما برخی دیگر(که غالب افرادرا شامل میشود) فقط معاد جسمانی دارند، آن هم جسم مثالی.
در این مسئله،اشاره ای به این نشده است که انسانها و همینطور سایر موجودات مادی، مادیت خود را از دست میدهند و تبدیل به مجرد محض میشوند. بلکه با استفاده از وحدت وجود، بیان میکند که چگونه اموری که متغایر با یکدیگر هستند، با یکدیگر وحدت می یابند و تباینی بین آنها برقرار نیست. برای تقریب به ذهن، او مسئله وحدت نفس با قوایش را مثال میزند. همانطور که قوای نفس با یکدیگر متغایر هستند و جای هر یک در بدن با دیگری فرق دارد و آثار آنها نیز همینطور است، ولی با این وجود، در نفس قرار میگیرند و در آن پخش شده و مندَک و مندَمِج در آن میشوند.(6)

ـــــــــــــــــــــــــ
1. تفسیر سوره های طارق، اعلی و زلزال، ص271(ملاصدرا، ترجمه و تصحیح محمد خواجوی، مولی، 1363)
2. اسرار الایات، ص961(ملاصدرا، تحقیق محمد موسوی، تهران، حکمت، 1358)
3. مفاتیح الغیب، ص536(ملاصدرا، تهران، انجمن حکمت و فلسفه، 1363)
4. برای مطالعه بیشتر در مورد بدن مثالی وعقلی ر.ک: درآمدی به نظام حکمت صدرایی، ج3، فصل 19(عبدالرسول عبودیت، قم، موسسه امام خمینی و انتشارات سمت، 1391ش)
5.در این رابطه ر.ک: کشف الاسرار، امام خمینی، ص36
6. ر.ک: شواهد الربوبیه، ص376-377(ملاصدرا، تصحیح سید جلال الدین آشتیانی، قم، بوستان کتاب، 1388، چاپ پنجم)

پیوند: http://www.askdin.com/thread46547.html#post634588

انجمن گفتگوی دینی در پاسخ به اهانتهای اخیر به ساحت مقدس رسول گرامی اسلام

حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله وسلم

نرم افزار «مظلوم ترین رسول تاریخ» را تقدیم می نماید:

شامل مطالب:

جایگاه و احترام پیامبران در نزد اسلام و سایر ادیان

شخصیت مقدس پیامبر اسلام

توهین ها به پیامبر اکرم در زمان حیات آن حضرت

توهین به پیامبر اسلام در مسیر تاریخ

اهداف توهین کنندگان و دشمنان رسول خدا

ریشه دشمنی با پیامبر اسلام

پشت پرده اهانت به پیامبر اعظم

ضرورت موضع گیری جهان اسلام در برابر توهین کنندگان

پیام مهم رهبر انقلاب به جوانان اروپا و آمریکای شمالی به چهار زبان

به همراه گالری صوتی شامل 127 صوت نبوی

تا اینجا هر جور رفتی بسه …

دیگه وقتشه …

یه سرنوشت رویایی …

کلیپی بسیار زیبا از سخنرانی استاد محمد شجاعی

دانلود فایل

پیوند: http://www.askdin.com/thread46164-8.html#post634050

سؤال:
علت سستی ایمان جوانان در عصر کنونی چیست؟

پاسخ:
ایمان از دو عنصر اصلی با نام های: «علم» و «عمل» شکل می گیرد و ضعف ایمان می تواند ناشی از ضعف علمی یا ضعف عملی باشد.
مقصود از علم در این جا، همان معرفت و شناخت است، نه علم اصطلاحی روز.
ایمان، عبارت شد از علم به چیزى و التزام به مقتضاى آن، به طورى كه آثار آن علم در عمل هویدا شود، و نیز از آن جایى كه علم و التزام هر دو از امورى هستند كه شدت و ضعف و زیادت و نقصان مى‏ پذیرند، ایمان هم كه از آن دو تشکیل شده است، قابل زیادت و نقصان و شدت و ضعف است‏. (1)
البته باید توجه کرد که علم و عمل، دو وادی بی ارتباط با یکدیگر نیستند و هر کدام در دیگری اثر می گذارد. مثل این که عدم توجه به علم و شناخت، سبب غفلت از آن و فراموشی اش می شود. همان گونه که عمل، می تواند علم و شناخت را ایجاد کند.
خداوند (تبارک و تعالی) در آیه «إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقاناً» (2) می فرماید: اگر از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید، براى شما وسیله‏ اى جهت جدا ساختن حق از باطل قرار مى‏ دهد.
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نیز در حدیث «مَنْ عَمِلَ بِمَا یَعْلَمُ عَلَّمَهُ اللَّهُ مَا لَمْ یَعْلَم» (3) می فرماید: هر کس بدان چه می داند عمل کند، خدا به او آن چه را که نمی داند، می آموزد.
بنابراین باید ضعف ایمان را در یکی از منشأهای اصلی عمل و علم جست. اگر ایمان، سست و ضعیف است، مشکل در یکی از این دو عنصر و مؤلفه خواهد بود.
در ذیل به نمونه هایی از تأثیر علم و عمل بر شدت یا ضعف ایمان اشاره می شود:
۱. امام علی (علیه السلام) در حدیث «شُغِلَ مَنِ الْجَنَّةُ وَ النَّارُ أَمَامَه» (4) می فرماید: آن كس كه بهشت و دوزخ را پیش روى خود دارد، در تلاش است.
کسی که علم به معاد و قیامت دارد، نمی تواند نسبت به دستورات دینی بی تفاوت بماند و در انجام آنها اهمال و سستی به خود راه دهد. و هر قدر که معاد جدی تر گرفته شود، تلاش و جدیت در عمل بیشتر می شود. انسانی که می داند داروی تلخ، بیماری او را مداوا خواهد کرد، به راحتی مرارت و سختی آن را می پذیرد، حتی برای سلامتی، حاضر است، درد تیغ جراح را تحمل کند. حال چگونه ممکن است کسی زندگی اصلی خود را در معاد ببیند، اما از شهوات زودگذر دست نشوید و خود را مشغول عبادت نسازد؟ با وجود این که عبادت نیز لذتهای بی نظیر خود را دارد.
۲. تأثیر سوء دوست ناباب بر کسی پوشیده نیست و به خوبی می دانیم که محیط فاسد، اثرات نامطلوبی برای ما می گذارد؛ اما با وجود این علم و آگاهی، بسیاری از ما، از دوستان ناباب پرهیز نمی کنیم و از محیط گناه کناره گیری نمی کنیم. و در نتیجه روز به روز به فساد بیشتر مبتلا می شویم.

نتیجه گیری:
بنابراین بر خلاف بیشتر انسان ها که می گویند: دل انسان باید پاک باشد و کاری به عمل نداشته باش یا این که عمل کن و کاری به معرفت و شناخت نداشته باش، برای بالا رفتن ایمان، به هر دو بال علم و عمل، احتیاج است و اگر یکی از این دو نباشد، ایمان انسان، ضعیف، سست و ناقص خواهد بود.

منابع و مآخذ:
1. طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد باقر شریف موسوی، ج‏ ۱۸، ص ۳۸۹.
2. انفال: 8/ 29.
3. حلوانی، حسین بن محمد، نزهة الناظر و تنبیه الخاطر، مدرسه امام مهدی (عجل الله تعالی فی فرجه)، قم، ص 102، ح 30.
4. موسوی، سید رضی، نهج البلاغه، خطبه ۱۶.

پیوند: http://www.askdin.com/thread45827.html

بسم الله الرحمن الرحیم

آرزو و خواب زیبای آقای حیاتی

حضور آقای محمد رضا حیاتی در برنامه زنده رود، شبکه استانی اصفهان ( جمعه 1393/10/12)

http://www.askdin.com/thread45827.html