معارف دین

پیوند: http://www.askdin.com/thread22083-2.html#post381983

چطور می توانیم ظرفیتمان را بالا ببریم و در برابر مشکلات دوام بیاوریم و استقامت داشته باشیم؟

1. صبر و استقامت در برابر مشکلات و سختیها و بردباری و شکیبایی در برابر انحاء بلایا و صدمات در گرو معرفت و شناخت بیشتر نسبت به هدف خلقت حقیقت خویشتن و جهانی است که در آن زندگی می کنیم.
2. عمده آن است که بدانیم قرار است ما در کوره داغ این جتماع ساخته شویم. ما چون طعام خامی هستیم که برای پخته شدن، ناگزیر از آتش و سختیهای موجود در اجتماع هستیم. آنها که در این آتش دنیا ساخته شوند با روحی قوی به عوالم مافوق سفر میکنند و آماده مشاهده حقایق آنسویی می گردند.
3. توجه و اندیشه در روایاتی از این دست می تواند در سعه صدر انسان بسیار مفید باشد مثلا امام صادق عليه السلام فرمودند : «إنّ عظيم الأجر لمع عظيم البلاء و ماأحبّ اللّه قوما إلا ابتلاهم» (1) همانا اجر و پاداش بزرگ با امتحان و آزمايش بزرگ همراه است، خداوند قومى را دوست ندارد مگر آنكه او را مورد آزمايش قرار مي دهد.
4. قدم در شاه راه توحید صمدی قرآنی حق سبحانه و تعالی و ادراک حقیقت معنای توحید میتواند در افزایش ظرفیت انسان بسیار مفید باشد.
5. توجه به مصائب اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام و انسانهای برگزیده تاثیر بسیاری در افزایش ظرفیت انسان دارد.
6. توکل به خداوند و توسل به خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام راه موثر دیگری برای افزایش ظرفیت انسان است.
7. باید به مرور زمان با ناملایمتی های کوچیکی که شیطان برای شما بوجود می آورد دست و پنجه نرم کنید تا انشالله بتوانید برای ناملایمتی های بزرگتر زندگی استقامت ورزید. لذا برای هر اتفاق کوچیکی آرامش درونی خودتان را بهم نزنید.

پینوشت:
1- بحار الأنوار، ج64، ص 207

پیوند: http://www.askdin.com/thread36290.html#post481667

سوال: در دوران عادت ماهانه آیا دایم الوضو بودن فضیلتی دارد؟

پاسخ:نکته ای که باید توجه کنیم این است که آنچه در باب فضیلت دائم الوضو بودن مطرح شده است به قدری دارای اهمیت است که شامل حال همه ی شرایط می شود بنابراین حتی زن نیز در زمان عادت ماهیانه می تواند با دائم الوضو بودن از ثواب این فضیلت بهرمند شودتوصیه ی به طهارت در اموزه های دینی ما بسیار جدی مورد توجه قرار گرفته است چرا که طهارت هم اثار ظاهری دارد وهم آثار باطنی. روز قیامت امت پیامبر اسلام به خاطر وضو با چهره هایی سفید محشور می شوند. همچنین از بین رفتن گناهان یکی دیگر از اثار وضوست .سفارش به دائم الوضو بودن نیز برای ایجاد حالت پاکی ونورانیت وصفای دل در ضمیر انسان است چرا که کارکرد وضو ایجاد نورانیت معنویست.

در شرایطی که مطرح فرمودید وضو گرفتن مجوز نماز یا انجام عباداتی که نیاز به وضو دارند نیست بلکه از حیث استحباب می توان دائم الوضو بود واز اثار آن بهره بردشاید برای کسی که در این شرایط است وضو اثرات طهارت ظاهری را نداشته باشد اما طبیعتا اثرباطنی این طهارت برای شخص محقق می شودچون شخص وضو گيرنده، وقتى به نيت عبادت و اطاعت خداوند وضو مى‏ گيرد در مسير طهارت باطنى و عبوديت خداوند گام برمى‏ دارد و اثر معنوى و تربيتى ويژه ‏اى مى‏ پذيرد

پیوند: http://www.askdin.com/thread36505.html#post482360

پرسش :
اهدای ثواب به اهل بیت یا دیگران از ثواب خود ما می کاهد ؟

پاسخ:
هر عمل مستحبى، براى خودش ثواب دارد. هديه كردن نيز براى خودش عمل مستحبى است و ثواب جداگانه دارد. در برخی روایات توصیه شده برای اینکه ظرفیت و توسعۀ خودتان را بالا ببرید و أرج و قرب خاصی نزد خدای متعال داشته باشید، سعی کنید جمعی، فکر و عمل کنید؛پیامبر(ص) می فرمایند:” إِذَا دَعَا أَحَدُكُمْ فَلْيُعَمِّمْ‏ فَإِنَّهُ أَوْجَبُ لِلدُّعَا".(1)وقتی می خواهید دعا کنید، دیگران را هم در دعا پوشش دهید.
هر جای عالم که باشند، آنها را با دعا یاد می کنیم. اگر ما بخواهیم خود را توسعه دهیم، در کارهای خوبمان باید دیگران را هم سهیم بدانیم؛ این کار نه تنها باعث نمی شود که از ثواب و أجر معنوی کم شود، بلکه موجب می شود که علاوه بر دیگران، خودمان هم مشمول مغفرت خدای متعال قرار بگیریم و ثواب کارمان به خاطر شامل شدن دیگران، به مراتب بیشتر خواهد بود.
مثلا وقتى ثواب کارمان به پيامبر(ص) و ائمه‏(ع) هديه مى‏ شود، خداوند به احترام و عظمت آنان ثواب ويژه ‏اى به شخص عنايت مى‏ كند همان گونه كه اگر كسى در راه خدا قرضى بدهد، چند برابر، از خدا مى‏ گيرد. از طرفى ائمه‏(ع) مجراى فيض الهى‏ اند و ريزش رحمت و فزونى ثواب به سبب بركات وجودى آنان فزونى مى‏ يابد.
اميرالمؤمنين على‏(ع) مى‏ فرمايد: در دعا ابتدا بر اهل بيت صلوات بفرستيد تا در اثر ريزش رحمت الهى به شما هم برسد.(2) در نتيجه هديه صلوات و ختم قرآن به ارواح پاك آنان، موجب فزونى رحمت و افزايش فيض الهى است.
شخصى به حضرت موسى بن جعفر(ع) عرض كرد: در ماه رمضان چند بار قرآن را ختم مى‏ كنم؛ روز عيد فطر كه فرا مى‏ رسد، يكى از آنها را به پيامبر(ص) يكى را به حضرت على(ع)، يكى را به حضرت فاطمه‏(س) و بقيه را به ساير امامان(ع)، تا برسد به شما اهدا مى‏ كنم. در برابر اين عمل چه پاداشى براى من است؟
امام هفتم‏(ع) فرمود: پاداش تو آن است كه در روز قيامت با آن بزرگواران خواهى بود. عرض كردم: اللَّه اكبر! آيا چنين پاداشى براى من است؟ حضرت سه مرتبه فرمود: آرى.(3)

پی نوشت ها:
1. مجلسی، محمدباقربن محمد تقی، بحارالانوار، دار احیاء التراث العربی،چاپ دوم، 1403ق،ج90،ص340.
2. نهج ‏البلاغه، حكمت 30
3.علامه مجلسی، بحارالانوار،المكتبه‏ الاسلاميه، ج 98، ص 5.

پیوند: http://www.askdin.com/thread30240-4.html#post478000

چه چیزهایی را در نماز رعایت کنیم تا نمازمان بهتر وبه قبولی نزدیک تر باشد؟

شريعت مقدّس اسلام، براى هر چه بهتر برگزار شدن اين واجب الهى، دستورات گوناگونى داده است.هرقدر كيفيّت بجا آوردن نماز بهتر باشد و آداب ظاهرى و باطنى آن بيشتر رعايت شود، نتايج بهترى به‏دست خواهد آمد.آداب نماز را به‏ طور كلّى مى‏ توان در چهار عنوان آداب روحى و قلبى، مقدّمات، مقارنات و تعقيبات خلاصه کرد..
یکی از اموری که تحت عنوان آداب روحی نماز مطرح می شود این است که شخص نمازگزار از نظر روحی آمادگی لازم را برای اقامه ی نماز داشته باشد به این شکل که خود را بنده ی ضعیف وسراپا تقصیر در برابر عظمت الهی ببیندوبه این میزان از درک برسد که خداوند با آن عظمت به این بنده ی ناچیز اجازه ی حضور در برابر خود را داده است .توجه به این امر باعث ایجاد نشاط ولذت خاصی در نماز می شود.وهمین امر نیز اگر ادامه پیدا کند انسان را به حالت خشوع وخضوع وطمانینه در نماز می رساند که این امور نیز از آداب روحی ومعنوی نماز است. یکی دیگر از حالاتی که می شود در این قسمت بیان کرد مساله ی محافظت است بدین معنا که انسان دائم در نماز توجه اش به خداوند باشد ونمازخود رااز تصرفات شیطانی محافظت نماید.هرچند بار که انسان فکرش به امور دیگر ختم شد لازم است که مجددا به توجه کردن به خداوند برگردد ودر این مسیر نا امید نشود.محافظت بر نماز اگر ادامه پیدا کند انسان موفق به حضور قلب مداوم می شود.

اما بعضی از امور از مقدمات نماز هستند ولازم است انسان به این امور ظاهری نیز توجه کند چرا که توجه کردن به همین امور ظاهری ،انسان ر ا از درک باطن نیز برخوردار خواهد کرد.مقدمات نماز اموری هستند که قبل از ورود در نماز باید انجام گیرند.مسواک زدن، عطرزدن، کوتاه کردن ناخن و گذاردن محاسن از جمله مواردمستحبی است که جزء آداب نماز می باشد وبسیارمورد سفارش قرار گرفته است.علاوه بر این بهتر است انسان برای نماز بهترین مکانها را انتخاب کند.مسجد به عنوان بهترین مکان نمازگزار معرفی می شود.توجه کردن به زمان نماز ومقید بودن به این امر که نماز را در وقت فضیلت بجا آوریم نیز می تواند یکی دیگر از اموری باشد که توجه به ان ما را در درک بیشتر نماز کمک خواهد نمود.

بخش دیگری از امور مربوط به مقارنات است یعنی اموری که همزمان با خواندن نماز انجام می گیرد اذان واقامه،تكبير (گفتن اللَّهُ اكبر) بدین معنا که شايسته است در ابتداى نماز هفت تكبير گفته شود كه يكى از آنها به نيّت تكبيرة الاحرام باشد. به اين تكبيرها، «تكبيرات افتتاحيّه» مى‏گويند.علاوه بر این لازم است الفاظ و عبارات حمد و سوره وهمه ی واژه هایی را که در نماز مى‏گويیم صحيح و نيكو ادا كنیم .

اخرین مرحله مرحله ی تعقیبات است.عشق و ارادت به خداوند و نيز ادب بندگى ايجاب مى ‏كند كه انسان، با سلام نماز به ديدار خود با خداوند پايان ندهد، بلكه مقدارى به ذكر و دعا و نمازهاى مستحبّى بپردازد.
عباداتى را كه انسان با چنين نيّتى بعد ازنمازهاى واجب انجام مى‏ دهد، تعقيبات نمازمی گويند. تكبيرهاى سه‏ گانه پس از سلام،تسبيحات صدّيقه طاهره عليها السلام،که عبارت است از گفتن سى و چهار مرتبه «اللَّهُ اكْبَرُ» و سى و سه مرتبه «الْحَمْدُ لِلَّهِ» و سى و سه مرتبه «سُبْحانَ‏اللَّه»و سجده شكر، از جمله تعقیبات مورد سفارش می باشند.

پیوند: http://www.askdin.com/thread35512.html#post475749

پرسش: 1- آیا روزه شخصی که روزه میگیرد تا هم فرمان الهی رو انجام بدهد و هم خودش را لاغر کند، پذیرفته میشود؟ اگه فقط برای لاغر شدن بگیرد چطور؟

2- آیا درس خواندن کسی که هم هدف خوبی دارد و هم می خواهد در آینده مشهور شود، برای آخرتش ثواب دارد؟ اگه فقط برای مشهور شدن بخواند چطور؟
اگر ثواب دارد ثوابش به همان اندازه هست یا کمتر است؟

پاسخ:

اگر انجام یک عمل به هیچ وجه رنگ خدایی نداشته باشد، و همان طور که عنوان فرمودید فقط برای مشهور شدن و فقط برای رقابت باشد و… روشن است که در این صورت ثوابی هم برآن مترتب نمی‌باشد
اما در صورتی که عملی را برای خدا انجام دهد ولی در عین حال در پی منافعی هم باشد که در آنها ریا نباشد آن عمل صحیح است و ثواب هم برآن مترتب میگردد اگر چه از حیث اندازه و کمیت ثواب ارزشش کمتر است از آن عملی که تماما برای خدا، آن عمل انجام می شود.

«آنچه كه مسلم است، ريا باعث بطلان عبادت مي‌شود اما اگر انسان در عبادت، در پي منافع ديگري براي خود باشد كه در آن ريا نيست، عمل صحيح است. ممكن است كسي مي‌داند كه روزه موجب سلامتي انسان مي‏شود و نيت او اين باشد كه علاوه بر اطاعت خدا، سلامتي را نيز پيدا كند. اگر شخص روزه‌دار، روزه را چون خدا فرموده، بگيرد و علاوه بر آن در پي منفعت سلامتي بدن هم باشد، روزه اين شخص درست است. براي نماز، نيز گفته شده است كه حركات نماز فايده ورزشي دارد. اگر كسي كه مي‏داند حركات ركوع و سجود براي بدن مفيد است، در ضمن خواندن نماز، فايده ورزشي آنرا نيز در نظر بگيرد، نماز صحيح است. اما اين شخص بايد ببيند كه اگر نماز فايده ورزشي نداشت، باز هم نماز را مي‏خواند؟ اگر براي كسي اين وظيفه و آن فايده مساوي باشد به گونه‌اي كه اگر نماز فايده‌اي بدني نداشت، آنرا نمي‏خواند؛ وجود دو قصد و دو انگيزه مساوي، براي نمازگزار، منجر به بطلان نماز مي‌شود.

مطلبي كه در اينجا مطرح مي‌شود اين نكته است كه اگر منظور از قصد خالص در عبادت، فقط اطاعت امر خداست و هيچ قصد ديگري نبايد باشد، انجام عمل بسيار مشكل مي‏شود. محرك اصلي بسياري از مردم در انجام نماز يا عبادت بخشش گناهان، ترس از عقاب و اميد به ثواب است. از آيات و روايات استفاده مي‏شود كه نه تنها چنين قصدي در عبادت اشكال ندارد؛ بلكه مفيد نيز هست. «ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً»[1]«وَ يَدْعُونَنا رَغَباً وَ رَهَباً» [2]

بعضي از مفسرين همچون فخر رازي، از اجماع متكلمين اهل سنت بر بطلان عمل و عبادتي كه به قصد ثواب يا دوري از عقاب انجام شده، خبر داده‌اند. متكلمين و علماي شيعه بر اين باورند كه انجام عبادت، به قصد ثواب و دوري از عقاب، موجب کاهش ارزش آن مي‌شود، ولي باطل نمي‌گردد. همين اندازه كه انسان باور دارد ثواب عمل را خدا مي‏دهد، اطاعت و عبادت خدا به شمار خواهد آمد. البته انسان به تدريج بايد اين معرفت را در خود تقويت كند كه اگر خدا ثواب نيز نمي‏داد، براي اطاعت از امر خدا، آن عمل را انجام بدهد.

مرتبه عالي و بالاي اين نوع نگاه در اولياء خدا، ديده مي‌شود. تا جايي كه انجام واجبات و مستحبات و ترك محرمات و مكروهات در اين افراد فقط براي خدا انجام مي‌گيرد. تا جايي كه اگر خدا بخواهد آنان را به خاطر اعمال نيك و انجام واجبات نيز به آتش افكنده و عقوبت كند، آنان سر تسليم فرو مي‌آورند و تابع امر خدا هستند. اين مرتبه بسيار بلندي است كه مخصوص اولياء خداست.

از اميرالمؤمنين صلوات الله عليه در روايتي نقل شده است كه: «إِلَهِي مَا عَبَدْتُكَ خَوْفاً مِنْ عِقَابِكَ وَ لَا طَمَعاً فِي ثَوَابِكَ وَ لَكِنْ وَجَدْتُكَ أَهْلًا لِلْعِبَادَةِ فَعَبَدْتُكَ» [3] خدايا من براي نجات از آتش، تو را عبادت نكردم و براي دستيابي به بهشت، تو را نپرستيدم، بلكه چون سزاوار پرستش هستي، تو را عبادت مي‏كنم. اگر تو را عبادت نكنم، چه كنم؟»[4]

موفق باشید


پی‌نوشت:

1 اعراف / 55.

2. انبياء / 90.
3. بحارالأنوار، ج 41، ص 14، باب 101.
4-آیه الله مصباح یزدی شرح دعای چهل و چهارم صحیفه سجادیه ،